Επιχειρησιακή υπεροχή και Ελλείμματα Υψηλής Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας. Η Ελλάδα έχει σύνορα, κυριαρχία, κυριαρχικά δικαιώματα και εθνικά συμφέροντα, είναι επιτακτικό για όλους μας να τα υπερασπίσουμε με το βέλτιστο τρόπο.

Με αφορμή, αρχικά, 1) πολλά άρθρα στον τύπο για προμήθειες οπλικών συστημάτων στις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις (αεροσκάφη Viper, Rafale, F-35, φρεγάτες Belharra, κορβέτες, μη επανδρωμένα εναέρια συστήματα, αντι-συστήματα και αντίμετρα επί αυτών), στη συνέχεια, 2) σκοτεινές παρεμβάσεις σε κρίσεις ανώτατων αξιωματούχων, αλλά και επιπλέον, 3) κρατικές ολιγωρίες και ευθύνες κυρίως μετά και την εγκληματική τραγωδία των Τεμπών, πρωτίστως δε, 4) πρόσφατες ομολογίες κυβερνητικών για “προβληματικό σκοτεινό κράτος αναχρονισμού που παραμένει βαθύ”, και αναμένοντας κυρίως, εσχάτως, 5) τις επικείμενες εθνικές εκλογές, θα ήταν ενδοσκοπικά φρόνιμο να αναφερθούν αναδειχτούν επιγραμματικά πέραν της αντικειμενικά αναγκαίας επιχειρησιακής βελτίωσης, οι διαχρονικές κρατικές ολιγωρίες και τα ελλείμματα στην υψηλή στρατηγική εθνικής ασφάλειας της πατρίδας μας.  

Όσα γράφονται παρακάτω, αποτελούν απόσταγμα συμπερασματικών αναγνώσεων και σκέψεων και αφορούν την ελληνική κυρίως πολιτική τραγική πραγματικότητα, επηρεάζουν θέματα εθνικής άμυνας και ασφάλειας, εσχάτως δε, αποσκοπούν στην ελπίδα για τη βελτίωσή τους.

Αντικειμενικά σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο οι ενέργειες που αποσκοπούν στην διακλαδική αμυντική θωράκιση, επιχειρησιακή ολοκλήρωση και διασύνδεση σε δίκτυα αξιόπιστων, αξιόμαχων και διαλειτουργικά διαθέσιμων οπλικών συστημάτων, μέσων και πληροφοριών αλλά και στην έγκαιρη και χρηστή & πλήρη διαχείρισή τους, από το άξιο και ικανό στελεχιακό δυναμικό των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας της χώρας, είναι ομολογουμένως σε θέματα εθνικής ασφάλειας η πρόκληση στο παρόν και εξασφάλιση στο μέλλον μιας ικανής αποτροπής αλλά και μιας αντάξιας επιχειρησιακής υπεροχής. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Ενδοσκοπικά όμως σε υψηλό στρατηγικό επίπεδο λείπουν διαχρονικά, με κύρια ευθύνη των πολιτικών, πολιτειακών και ιεραρχικών μηχανισμών εξουσίας του ελληνικού κράτους συγκεκριμένα απαραίτητα «στοιχεία»:

1)  Υψηλή Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας (ΥΣΕΑ) επί απειλών της εθνικής κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της εθνικής ασφάλειας του ελληνισμού εδώ και 50 χρόνια. Η Ελλάδα έχει σύνορα, κυριαρχία, κυριαρχικά δικαιώματα και εθνικά συμφέροντα και είναι επιτακτικό για όλους μας να τα υπερασπίσουμε με το βέλτιστο τρόπο.

2) Συνταγματική θέσπιση Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας και εξασφάλιση των άρτιων και ικανών θεσμών, οργάνων και μηχανισμών “εθνικής ασφαλείας”, “χειρισμού & διαχείρισης κρίσεων”, “φυσικών καταστροφών” και “ελέγχου κλιμάκωσης” σε εθνικό διασωματικό διακλαδικό αλλά και διεθνές επικοινωνιακό επίπεδο. 

3) Μέριμνα για ανάλογη και αντίστοιχη ολιστική διασωματική κινητοποίηση έναντι απειλών (τύπου Έβρου & Αιγαίου 2020) και διασφάλιση θεσμοθέτηση και κατάλληλη ολιστική οργάνωση της κινητοποίησης με ολιστική συνεργασία και αντίδραση α) Ενόπλων Δυνάμεων διακλαδικά β) Σωμάτων Ασφαλείας, Αστυνομίας, Πυροσβεστικού Σώματος, Λιμενικού Σώματος και Ακτοφυλακής γ) Κρατικού μηχανισμού δ) Παλλαϊκής Άμυνας αλλά και ε) Απλών κατοίκων.

4) Αξιοκρατία στη επιλογή και στην τοποθέτηση στελεχών, ανώτερων και ανώτατων αξιωματούχων, πολιτειακού ιεραρχικού και στρατιωτικού μηχανισμού. Αξιοκρατία η οποία απαιτείται άμεσα να ανατεθεί συνταγματικά σε θεσμικά όργανα και να εξασφαλιστεί διασφαλιστεί με νόμους και δικλείδες ασφαλείας η πιστή τήρησή της ευλαβικά.  

5) Θεσμική εξασφάλιση επιλογής άξιων και ικανών αξιωματούχων, με δομές και όργανα, ώστε να καλυφθούν τα ελλείμματα που ταλανίζουν τον αδιαφανή, κατώτερο των περιστάσεων, πελατειοκρατικό, ολιγωρικό έως υποχείριο πολιτικό μηχανισμό, (κατά Άρη Τραντίδη: πελατειακό κράτος με διάβρωση, διαφθορά και συντεχνίες) της μη ισορροπίας και ελέγχου των εξουσιών, της δώθε κείθε κοντόφθαλμης κομματικής αφανής ρουσφετο-καμαρίλας, της κατάχρησης εξουσίας από επίορκους μουγκούς τιριτόμπες, που εγκρίνουν λίστες που τους δίνουν άλλοι, δότες και δέκτες, του εσκεμμένου ή ενδεχομένου δόλιου επαγγελματικού βιασμού και απαξίωσης χαρακτήρων των άξιων και των ικανών και “που λυμαίνονται τον κόπο των Ελλήνων και δρούνε σε βάρος της Κοινωνίας”.

6) Νομική δέσμευση αξιωματούχων, πολιτικών, πολιτειακών, θρησκευτικών και στρατιωτικών, η οποία απαιτείται να εξασφαλίζεται από το σύνταγμα, τους νόμους και τους θεσμούς, ώστε οι κατέχοντες τα αξιώματα να δρουν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και το κοινό κοινωνικό και εθνικό όφελος και να μην έχουν την δυνατότητα ως υποχείρια να ρουσφετολογούν και να πελατειοκρατούν, να είναι ενδοτικοί και να αυθαιρετούν κατά περίπτωση ατιμώρητοι (κατά Γ.Κοντογιώργη και στο πνεύμα των Π.Κονδύλη, Ι.Μάζη) “αρκεί να το εντέλοντο οι αυθέντες της βούλησής τους”.

7) Αναχαίτιση των πάρτι της εξόφθαλμης διαπλοκής διαφθοράς, της ανηθικότητας (κατά Ιωαν. Ιωαννίδη) και της δώθε κείθε αυθαιρεσίας από Πράττοντες, Πραίτορες και Μεταπράτες της εξουσίας, των κανόνων, θεσμών, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της εθνικής ασφάλειας με μη αναστρέψιμα βλάπτοντα σχέδια, θεωρίες και συμφωνίες τύπου “Ανάν” “no borders”, “Πρέσπες”, “μισά-μισά” και “ΑΟΖ περιορισμένης επήρειας”.

8) Να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι εκπληκτικές έως τρομακτικές διαστάσεις παράγοντες των διαδοχικών κρίσεων και απειλών πολέμου της Ελληνικής επικράτειας.  Διαστάσεις παράγοντες που δεν έγιναν στο σύνολό τους διδάγματα, χρόνια μετά, αλλά συνεχίζουν ενδόμυχα απουσία θεσμών να οδηγούν σε επιζήμιες ατραπούς χαλιναγώγησης, συγκράτησης, ανάσχεσης, περιορισμού, εξαναγκασμού και συστολής του ελληνισμού, που προάγουν αργά και σταδιακά τη μη κατανόηση, μη υιοθέτηση και ενστερνισμό των έννομων ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά τον υποχωρητικό διάλογο και την διαπραγμάτευση της διαχρονικά απειλούμενης εθνικής κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της εθνικής ασφάλειας του ελληνισμού. 

9) Προτεραιότητα ισχυροποίησης των θεσμών με αναθεώρηση στο σύνταγμα, με νόμους και κανόνες, με καθιέρωση φορέων που δεν εξυπηρετούν ίδια ή ιδιωτικά οφέλη και ξένα συμφέροντα. Απαιτείται άμεσα ΗΝΙΟΧΟΣ για να κρατά τα ηνία γκέμια της εθνικής ασφάλειας του ελληνισμού, για τον έλεγχο και την εξασφάλιση πραγματικής και δημοκρατικής εξισορρόπησης των εξουσιών (κατά Πολύαινο) όπως υποδεικνύουν και τα ελλείμματα και η αναγκαιότητα βελτιστοποίησης όλων των παραγόντων ισχύος: 1) εθνικής αποτροπής 2) ηγετικής αποφασιστικότητας 3) πολιτικής δέσμευσης 4) στρατηγικής επικοινωνίας 5) ικανότητας στρατηγικής ισχύος, αλλά τελικά και 6) αποτελεσματικής υπεράσπισης της απειλούμενης κυριαρχίας του ελληνισμού, σε Έβρο, Αιγαίο, Κύπρο και Μεσόγειο.

Η επιχειρησιακή αποτροπή και υπεροχή από το σύνολο των μέσων και συστημάτων δεν αρκούν όταν συντηρούνται ολιγωρίες και ελλείμματα στην εθνική ασφάλεια και ιδιαίτερα σε υψηλό στρατηγικό επίπεδο με δεδομένη την απέραντη (κατά Π. Ήφαιστο) Τουρκική επεκτατική απειλή σε Κύπρο, Αιγαίο, Έβρο και Μεσόγειο, απειλή που βαίνει κλιμακούμενη για 50 χρόνια, αλλά και ένα διεθνές σύστημα, άναρχο, αβέβαιο και ρευστό, που ταλανίζεται από αλλεπάλληλες κρίσεις και που ο κάθε κρατικός ή μη κρατικός παίκτης επιδιώκει τα μέγιστα οφέλη & ανταλλάγματα με το ελάχιστο κόστος και χωρίς εχέγγυα ή δεσμεύσεις.

Απαιτείται άμεσα ΗΝΙΟΧΟΣ (ισχυροποίηση των θεσμών) με Υψηλή Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας και Ισορροπία και Έλεγχο των Εξουσιών που να εδράζεται σε στέρεα θεσμικά θεμέλια υποστήριξης επάρκειας και διάρκειας πέρα από κομματικά, οικονομικά και ιεραρχικά κοντόφθαλμα συμφέροντα. Προέχει επιτέλους η διασφάλιση διαχρονικά της εθνικής ασφάλειας της πατρίδας μας, του κοινού δημόσιου οφέλους, της ευημερίας του συνόλου και της κοινωνικής συνοχής έναντι των αλλότριων, κοντόφθαλμων, μικροκομματικών, ιδιωτικών, πελατειακών και ρουσφετολογικών αλληλοεξυπηρετήσεων. 

Μιχαήλ Γιαννόπουλος, Ταξίαρχος Ιπτάμενος ε.α.
Υποψήφιος βουλευτής Ν. Λάρισας 
Μάιος 2023